Στην περίπτωση της Ελλάδας, η Ευρώπη μπλοφάρει με τον εαυτό της και όχι με τη νέα κυβέρνηση της χώρας. Ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal, Χόλμαν Τζένκινς αναλύει γιατί ένα Grexit δεν θα λύσει τα προβλήματα της Ευρώπης που είναι βαθύτερα και ξεπερνούν τα στενά όρια της Ελλάδας.
Στον πρόλογό του βάλλει κατά της ελληνικής κυβέρνησης, καθώς σημειώνει: «Ο νέος ηγέτης της Ελλάδας και οι υπουργοί του συμπεριφέρονται ανόητα στην αναμέτρηση με την ΕΕ για το χρέος της. Χλευάζουν τη Γερμανία, της ζητούν πολεμικές αποζημιώσεις, απειλούν ότι θα ανοίξουν τα σύνορα για τους Τζιχαντιστές και κάνουν επαφές με τον Πούτιν. Επίσης δεν έχουν παρουσιάσει ένα εντυπωσιακό, εναλλακτικό πλάνο για την ανάκαμψη της Ελλάδας. Ως σοσιαλιστές αντιτίθενται στις ιδιωτικοποιήσεις και την απορρύθμιση της αγοράς».
Και συνεχίζει την πολεμική του ως εξής: «Ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ελλάδα είναι μια συλλογή από μεμονωμένους πόλους που έχουν μικρή κυβερνητική εμπειρία. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε πως επιδιώκουν μια συνεκτική στρατηγική. Τους ενδιαφέρει τα μεγιστοποιήσουν τα πλεονεκτήματα για την κυβερνητική καριέρα τους. Συμπεριφέρονται σαν να πιστεύουν πως η Ευρώπη μπλοφάρει και τελικά θα τους δώσει λευκή επιταγή».
Αν η Ευρώπη κάνει λάθος;
Κατά τον Τζένκινς, υπάρχει μια αίσθηση ότι η Ευρώπη δεν μπλοφάρει. Μια άποψη που εκτίθεται στα μεγάλα ΜΜΕ και λέει πως η Ευρωζώνη μπορεί να επιβιώσει χωρίς την Ελλάδα, ενώ η Γαλλία και η Ισπανία θα έβλεπαν με ευχαρίστηση μια τέτοια προοπτική, καθώς θα μειωνόταν έτσι το ριζοσπαστικό κύμα εντός των δικών τους χωρών. «Κι αν η Ευρώπη κάνει λάθος;», διερωτάται ο δημοσιογράφος. Αναφέρει πως η ΕΚΤ μπορεί να τυπώσει χρήματα και να προσφέρει αυτό που δεν θα δώσουν οι ιδιώτες επενδυτές, αλλά δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα της Ευρώπης. Ούτε να κρατήσει τους φιλόδοξους νέους που φεύγουν για το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή τη Σίλικον Βάλεϊ.
Η αρχή του τέλους
Συνακόλουθα, αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ και αποδειχθεί πως δεν ήταν μια απείθαρχη, ακραία χώρα, αλλά η αρχή του τέλους για το ευρωπαϊκό παιχνίδι; Αν αποδειχθεί, τελικά, πως η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει το έργο της «επέκτασης και υποκρισίας;» Ενδέχεται, δε, οι αγορές να «διαβάσουν» τις εξελίξεις ως εξής: η Ελλάδα είναι το πρότυπο για το πώς θα τελειώσει το ευρώ. Μπορεί να μην είναι ένα ελκυστικό μοντέλο, αλλά είναι ένα αναπόφευκτο, αναφέρει ο Τζένκινς. Σημειώνει, δε, πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οι διαπραγματεύσεις για το χρέος, αλλά η έλλειψη ανάπτυξης και η αβεβαιότητα των καταναλωτών, των επιχειρήσεων, των φορολογούμενων για το πώς θα λυθεί το συνολικό πρόβλημα χρέους. Οι φιλοευρωπαίοι θεωρούσαν πάντα πως το ευρώ θα είναι ένας μοχλός για την αναμόρφωση των κρατών-πρόνοιας της ηπείρου. «Μόνο που το ευρώ μετατράπηκε σε μια συνωμοσία κατά των μεταρρυθμίσεων – επί της ουσίας δεν τους παρέχει βοήθεια. Η Ευρώπη παραιτήθηκε από τα δικά της αυστηρά δημοσιονομικά πρότυπα για να δεχθεί τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία και, τελικά, την Ελλάδα. Για να ανταποκριθεί στην επιτακτική ανάγκη να τα βρουν μεταξύ τους οι λαοί που δυσπιστούσαν, ενθάρρυνε, για κανονιστικούς λόγους, τις ευρωπαϊκές τράπεζες να αντιμετωπίζουν το ελληνικό, το ιταλικό ή το ισπανικό χρέος σαν ίσο με το απόλυτα ασφαλές χρέος της Γερμανίας. Αυτό το τέχνασμα ενεργοποίησε άμεσα το χρέος που χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 2000 ως καύσιμο για την κατανάλωση που χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο των μεταρρυθμίσεων», αναφέρει ο Αμερικανός δημοσιογράφος.
Δεν θα σωθεί η Ευρώπη από το Grexit
Για να καταλήξει: «Η μεταρρύθμιση εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, κατέληξε να σημαίνει παράδοση στους Γερμανούς. Ακριβώς αντίθετο από ότι είχαν υποσχεθεί άπαντες στους ψηφοφόρους. Το ευρώ θα πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να προωθήσει την ανακαίνιση των εθνικών οικονομιών, αλλιώς δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Η αναχώρηση της Ελλάδας (που είναι όλο και πιο πιθανή) δεν θα λύσει τίποτα στην Ευρώπη. Αν φύγει η Ελλάδα θα είναι γιατί απέτυχε να αδράξει την ευκαιρία των μεταρρυθμίσεων που η υπόλοιπη Ευρώπη αρνείται να κατανοήσει. Μια πραγματική λύση θα ήταν να δοθεί στην Ελλάδα μια κάποια ελάφρυνση χρέους και σε αντάλλαγμα να προχωρήσει σε μια λογική αναμόρφωση υπέρ της αγοράς. Αυτό είναι κάτι που χρειάζεται η Ευρώπη».
