«Δεν υπάρχει η πόλη μας πια» λέει η Αϊμέ σε τέλεια Αγγλικά. «Δεν υπάρχει πια και η πατρίδα μας η Συρία…» συμπληρώνει ο άντρας της ο Ομέρ.

Η Αϊμέ λόγω μιας προϊούσας μυοπάθειας είναι ανάπηρη από τη μέση και κάτω. Δεν την εμποδίζει αυτό να φροντίζει τα δυο της παιδιά που είναι κάτω από πέντε χρονών.  Δεν εμποδίζει και τον Ομέρ να την αγαπά και να την προσέχει. Έφυγαν από τη Συρία κυνηγημένοι από τον πόλεμο. Πέρασαν τα σύνορα της Τουρκίας μέσα από αντλίες με νερό και συρματοπλέγματα. Κάποια στιγμή ο Ομέρ σήκωνε στην αγκαλιά του την Αίμε, τα παιδιά και το καροτσάκι… «Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς…».

Από την Τουρκία στη Μυτιλήνη. «Ολοι μαζί σε μια βάρκα, 1.500 δολάρια ο ένας μας, 750 δολάρια το κάθε παιδί, 1.000 δολάρια το αναπηρικό καροτσάκι» είναι η περιγραφή του κόστους μεταφοράς από τη μαφία των Τούρκων δουλεμπόρων. Χρεώνουν 1.000 ευρώ για να μεταφέρουν το αναπηρικό καροτσάκι!

«Πάμε στη Γερμανία» δηλώνουν και συμπληρώνουν: « Πάμε για να ζήσουμε…».