Έλεγε χαρακτηριστικά ότι, τη σκλαβιά δεν την ανέχονται ούτε όλα τα ζώα. Κάλλιο αγρίμι στο βουνό, παρά γαϊδούρι σαμαρωμένο. Τόσο απλά μιλούσε.
Και δεύτερον, οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ήταν κοινές λαϊκές και πάντοτε κυριολεκτούσε γιατί πρωτίστως ήθελε να είναι απόλυτα κατανοητός. Ποτέ δεν χρησιμοποίησε λέξεις άγνωστες, ώστε να μην δημιουργήσει φαντασίες στους ακροατές του. Ούτε ποτέ χρησιμοποίησε λέξεις μελλοντικές, αλλά μόνο της εποχής του περιγράφοντας καταστάσεις.
Όταν ήθελε να πει για την επικοινωνία των ανθρώπων με το τηλέφωνο έλεγε «Θα ‘ρθή καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρινό μέρος σε άλλο, σαν νάνε σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την Πόλη στη Ρωσία». Για την τοποθέτηση των ηλεκτροφόρων καλωδίων έλεγε «Θα ‘ρθη καιρός που θα ζωστεί ο τόπος με μια κλωστή» για τα πολεμικά αεροπλάνα έλεγε «Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο». Οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ο Άγιος ήταν λέξεις της εποχής του και απόλυτα κατανοητές από όλους.
Όταν είπε ότι οι «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τούς διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά…», εννοούσε ότι θα φτάσουν στα Εξαμίλια και όχι στα «έξι ναυτικά μίλια» που προέκυψαν ως έννοια σχεδόν δύο αιώνες αργότερα. Άλλο το αν η αφορμή για να επιτεθούν οι τούρκοι θα είναι τα έξι ναυτικά μίλια και άλλο το ότι θα φτάσουν οι τούρκοι στα Εξαμίλια.
Ποτέ δεν μίλησε αλληγορικά. Τα Εξαμίλια είναι ο Ισθμός της Κορίνθου και ονομάσθηκε Εξαμίλια από τους Βυζαντινούς διότι στο στενότερο μέρος του είχε πλάτος έξι βυζαντινά μίλια. Αυτά είναι καταγεγραμμένα σε πολύ παλιά βιβλία όπως π.χ. σε Γεωγραφικό Λεξικό του 1688, πολύ πριν τον Άγιο Κοσμά, ή σε βιβλία κατόπιν του Αγίου Κοσμά.
Επίσης, ο Άγγλος ταξιδευτής Τ. Hughes που περιηγείτο την Ελλάδα στα τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1820, έγραψε τις εντυπώσεις του σε βιβλίο το 1830 και αναφέρει ότι για να πάει από την Κόρινθο στα Μέγαρα, πέρασε από τα Εξαμίλια.
Υπάρχει παράλληλα και η ονομασία Εξαμίλι. Αυτό προέκυψε διότι, ο Αυτοκράτωρ Εμμανουήλ Παλαιολόγος έκτισε το 1415 στον Ισθμό της Κορίνθου ένα τοίχος-φρούριο, το οποίο ονομάσθηκε λόγω της περιοχής, Εξαμίλι. Αυτό αναφέρεται τόσο στο Ελληνο-Βαρβαρικό Γλωσσάριον του Ioannis Meursi του 1614, στην Βυζαντινή Ιστορία του Michaelis Ducae Nepatis, αλλά και σε Ιστορικά βιβλία που εγράφησαν μετά τον Άγιο Κοσμά.Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα
