«Μου αρέσει να δοκιμάζω τα όριά μου» είχε δηλώσει στην τελευταία του συνέντευξη. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό έκανε. Δεν ανήκε στους ανθρώπους που ζητάνε τη βοήθεια των άλλων, δεν γύρευε χάρες, ούτε υπολόγιζε στη στήριξή τους. Σεβόταν γνώμες και συμβουλές παλαιότερων στην καλλιτεχνική πιάτσα αλλά πορευόταν με βάσει το ένστικτό του. Με τον Βασίλη Καρρά και τον Αντώνη Ρέμο οι σχέσεις τους ήταν άρρηκτες. Τους εκτιμούσε απεριόριστα, ήταν οι μέντορές του, εκτός από φίλοι, και τους εμπιστευόταν. Ο Καρράς τον βοήθησε πολύ στο ξεκίνημά του. Με εκείνον και την Πάολα ήταν το πρώτο του συμβόλαιο συνεργασίας σε μεγάλη πίστα, για το οποίο παραιτήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό μετά από 10 χρόνια στα καράβια. Εκανε ταξίδια με φρεγάτες, με χόβερκραφτ, ακόμα και με το «Ιθάκη» ως μηχανικός. Αποστρατεύτηκε στα 28 του ως ανθυπασπιστής. Είχε προηγηθεί άλλη μία δεκαετία μέσα στα γήπεδα κλοτσώντας μπάλες ποδοσφαίρου. Είχε περάσει από διάφορους συλλόγους.

Απόλλων Αθηνών, ΑΕΚ, Αχιλλέας Κάτω Αχαρνών, Ενωση Ερυθραίας Κηφισιάς. Τα καλοκαίρια ποτέ δεν πήγαινε διακοπές σε κατασκήνωση. Εκανε πάντα προετοιμασία. Μέχρι τα 17 του, οπότε και διαγνώσθηκε η μεγαλοκαρδία, δεν έβγαινε Παρασκευή και Σάββατο αν είχε αγώνα την επομένη. Επαιζε επιθετικός και ήταν ΑΕΚτσής, όπως οι περισσότεροι στις προσφυγικές γειτονιές της Νέας Ιωνίας, με κατοίκους από την Αλάγια και την Ισπάρτα της Μικράς Ασίας.

Ακόμη και στο απόγειο της δόξας του ο Παντελής εργαζόταν στο πρακτορείο ΟΠΑΠ των γονιών του προκειμένου να τους ξεκουράζει

Ηδη από τα 12 αποκτά την πρώτη του κιθάρα, αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού του. Παίζει όλη μέρα, μαθαίνει μόνος του νότες, παρακολουθεί συνεχώς βίντεο με τραγουδιστές, χωρίς ωδεία και ιδιαίτερα μαθήματα. Το πρώτο τραγούδι που μαθαίνει να παίζει είναι το «Αχ Αννούλα του χιονιά». Η ανάγκη του να παίζει συνεχώς είναι επιτακτική. Ηταν καλός μαθητής αλλά «όχι σπασίκλας», όπως έλεγε ο ίδιος. Στις σχολικές εκδρομές και στις γιορτές ήταν εκείνος που έπιανε πάντα την κιθάρα και τραγούδαγε γνώριμους σκοπούς στη γαλαρία. Στα 15 του γράφει πια τις δικές του μελωδίες, τις τραγουδάει κιόλας. Στα χρόνια της θητείας του στο Πολεμικό Ναυτικό άφησε την μπάλα αλλά ποτέ την κιθάρα. Ποδόσφαιρο απέφευγε να παίζει ακόμα και για την πλάκα του γιατί τον στενοχωρούσε. Δεν μπορούσε να ακολουθήσει το σώμα του αυτά που ήθελε το μυαλό του. Ούτε και στο γήπεδο ήθελε να πηγαίνει συχνά να παρακολουθεί την ΑΕΚάρα του επειδή ήξερε ότι θα φωνάζει στα γκολ και θα έκλεινε η φωνή του. Τελευταία φορά που πήγε ήταν στον αγώνα ΑΕΚ – Ολυμπιακός μέσα στη βροχή. «Πήγαμε με τρία παπάκια με τους φίλους μου, το είδαμε από τη σκεπαστή. Ποτέ δεν πάω στο γήπεδο με το στυλ “ξέρεις, είμαι ο Παντελίδης”. Ετσι περνάω ωραία», είχε πει πρόσφατα στο «Down Town». Στο πρακτορείο ΟΠΑΠ του πατέρα του Σταύρου, εκεί που δουλεύει και ο κατά 2 χρόνια μικρότερος αδέρφος του Τριαντάφυλλος και εκεί που πάντα συναντά φίλους και γείτονες για καφέ, υπάρχουν παντού αφίσες της ΑΕΚ. Με αυτούς τους ίδιους φίλους -τους παιδικούς- ο Παντελής θα κάνει το μεγάλο άνοιγμα. Γράφει τραγούδια και τους τα στέλνει για να τα ανεβάσουν στο YouTube. Αυτός δεν ξέρει καλά από Ιντερνετ «και τέτοια», αλλά θέλει κάπου να αποθηκευτούν για να τα ακούει μαζί τους πίνοντας κανένα κρασάκι στο σπίτι. Τους τα στέλνει με το κινητό του, ο ήχος φυσικά είναι κακός. Μετά πήρε μια κάμερα που είχαν αγοράσει οι γονείς του για τον μικρότερο κατά 18 χρόνια αδερφό του, τον Κωνσταντίνο (ή Νίνο όπως τον φωνάζουν), ώστε να τον βιντεοσκοπούν, για να ντύσει τα τραγούδια και με την εικόνα. Μια εικόνα βέβαια εντελώς ερασιτεχνική, με τον ίδιο να κάθεται με φόντο έναν τοίχο σε μια πολυθρόνα φορώντας ένα φανελάκι, να παίζει λαϊκές μελωδίες ντυμένες με στίχους καψούρας και προδοσίας.

Πριν από την ενασχόλησή του με το τραγούδι εργαζόταν ως υπαξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού

Τα βιντεάκια, στόμα με στόμα, κάνουν το γύρο του Διαδικτύου, όλοι αρχίζουν να μιλάνε για έναν τύπο που γράφει «ωραία καψούρικα». Στο μεταξύ, έχει και κάποιες προτάσεις από τοπικές καφετέριες. Το πρώτο live του θα είναι στο «Elegant», στη Μεταμόρφωση. Θα του φέρει 10 νέες προτάσεις για εμφάνιση σε καφετέριες. Το δεύτερο θα του φέρει άλλες 20. Στο μεταξύ το τραγούδι «Αλκοολικές οι νύχτες» κάνει θραύση στο YouTube. Η μουσική γενιά του Ιντερνετ ξέρει το όνομά του. Θα εμφανιστεί στο κέντρο «Απλά Ελληνικά» του Κώστα Μπερτάκη, του επιχειρηματία που έγινε κάτι σαν πατέρας του, εκτός από στενός εδώ και περίπου 4 χρόνια συνεργάτης του. Από τις φρεγάτες θα βρεθεί στις πίστες και το όνομα «Παντελίδης» θα βρίσκεται στη μαρκίζα δίπλα σε εκείνο του Βασίλη Καρρά και της Πάολας, για το κέντρο «Teatro». Ο «μικρός» έχει ταλέντο, έχει επιτυχία, αλλά ακούει κιόλας. Ο Καρράς τον παίρνει περίπου υπό την προστασία του. Του αρέσει που φαίνεται παιδί με συστολή, που μετράει τις κουβέντες του, που κοιτάει χαμηλά εκτός πίστας, που κοιτάζει ψηλά εντός πίστας ερμηνεύοντας με ψυχή. Γύρω από ένα μπουκάλι ουίσκι θα περάσουν πολλές λευκές νύχτες στα μπουζουξίδικα και στα ξενυχτάδικα της Θεσσαλονίκης, όταν θα ανέβουν για να συνεχίσουν τη συνεργασία τους. Μετά τη δική τους εμφάνιση στο μαγαζί, συνεχίζουν και αλλού, τα πίνουν παρέα, γελάνε, συναντάνε φιλαράκια, αντροπαρέες, κάνουν ξενύχτια άγρια. Η Πάολα τον έχει σαν τον μικρό της αδερφό, ο Καρράς σαν γιο του. Η κουβέντα που κρατάει σαν πολύτιμο φυλακτό είναι «να τα κάνεις όλα σιγά-σιγά». Ο Παντελίδης δεν έδινε συνεντεύξεις, δεν ήθελε να μιλάει στα κανάλια, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις. Ηθελε μόνο να γράφει μουσική και στίχους. Αυτό ήταν το μόνο του μέλημα, το μεγάλο του πάθος. Δείτε την επόμενη ή προηγούμενη σελίδα πατώντας τα νούμερα